Scenariusz nr 8 Założenie cewnika do pęcherza moczowego

Efekty kształcenia

• Zakłada cewnik do pęcherza moczowego, monitoruje diurezę, usuwa cewnik, wykonuje płukanie pęcherza moczowego.

Przygotowanie sali symulacyjnej

– sala dydaktyczna,

– łóżko,

– trenażer do ćwiczenia cewnikowania pęcherza moczowego z narządami płciowymi męskimi lub kobiecymi,

– zestawy do cewnikowania pęcherza moczowego,

Podstawy teoretyczne

Wskazania:

– zatrzymanie moczu, ostre lub przewlekłe;

– konieczność dokładnej oceny diurezy, np. godzinowej (u pacjentów w ciężkim stanie, np. niestabilnych hemodynamicznie, lub w przypadku pacjentów niewspółpracujących),

–  z obecnością skrzeplin w pęcherzu moczowym,

– pobieranie moczu do badania, jeśli nie można inaczej uzyskać potrzebnej próbki moczu,

–  odleżyny oraz inne poważne rany, których właściwa pielęgnacja nie jest możliwa z powodu nietrzymania moczu, gdy nie są skuteczne inne sposoby odprowadzenia moczu,

– po urazach, jeżeli inne sposoby odprowadzenia moczu wiążą się z nasileniem bólu,

– nietrzymanie moczu, jeśli nie można zapewnić prawidłowej pielęgnacji podczas stosowania innych sposobów odprowadzenia moczu,

Przeciwwskazania:

– ostre zapalenie gruczołu krokowego,

– znaczne zwężenie cewki moczowej,

–  rozerwanie cewki moczowej (podejrzenie np. przy urazie miednicy),

Powikłania:

– uszkodzenie cewki moczowej,

– uszkodzenie  gruczołu krokowego,

-uszkodzenie zwieracza pęcherza moczowego,

– zakażenie układu moczowego,

Opór uniemożliwiający wprowadzenie cewnika, szczególnie u mężczyzn, można pokonać, używając cewnika o większej średnicy (20 F). W razie niepowodzenia można podjąć próbę wprowadzenia cewnika Tiemanna, który jest sztywniejszy, ma zakrzywioną końcówkę i nie ma balonika. Cewnik ten należy wsuwać bardzo ostrożnie, zagięciem skierowanym do góry. Jeśli nie udaje się wprowadzić cewnika do pęcherza moczowego procedura powinna zostać wykonana przez lekarza. Cewnik w pęcherzu moczowym powinien być utrzymany możliwie jak najkrócej. Dren powinno się  odłączać tylko w celu przepłukania cewnika. Próbki moczu o małej objętości pobiera się, nakłuwając po uprzedniej dezynfekcji końcowy odcinek cewnika jałową igłą ze strzykawką. Próbki o większej objętości można pobrać ze zbiornika, dezynfekując wcześniej miejsce rozłączenia układu cewnik–dren–zbiornik. Nie wymienia się cewnika w arbitralnie ustalonych odstępach czasu. Wymieniamy cewnik zatkany (jeśli przepłukanie jest nieskuteczne) lub gdy występują objawy zakażenia układu moczowego, a utrzymanie cewnika nadal jest konieczne.

Lista kontrolna czynności