Scenariusz nr 4 Ocena podstawowych parametrów życiowych – pomiar częstości oddechów

Cele dydaktyczne

  • Prawidłowe wykonanie pomiaru częstości oddechów,
  • Prawidłowa interpretacja wyniku pomiaru częstości oddechów,

Efekty kształcenia

  • Monitoruje stan pacjenta na wszystkich etapach jego pobytu w szpitalu lub innych placówkach opieki zdrowotnej, między innymi przez ocenę podstawowych parametrów życiowych: temperatury, tętna, ciśnienia tętniczego krwi, oddechu i świadomości, masy ciała i wzrostu.
  • Dokonuje bieżącej i końcowej oceny stanu zdrowia pacjenta i skuteczności działań pielęgniarskich

Przygotowanie sali symulacyjnej

sala dydaktyczna,

– krzesło zabiegowe,

– trenażer ręki,

– sprzęt do pomiaru ciśnienia tętniczego,

– temperatury w zależności od techniki zabiegu,

– zegar ze stoperem,

Podstawy teoretyczne

Cykl oddychania

  1. częstotliwość oddechów (prawidłowo w spoczynku 12–15/min)
  2. oddech przyśpieszony (tachypnoë) – przyczyny: emocje, wysiłek fizyczny, podwyższona temperatura ciała, przyczyny duszności  (>30/min nierzadko jest objawem rozpoczynającej się niewydolności oddechowej w przebiegu chorób płuc lub serca)
  3. oddech zwolniony (bradypnoë) – przyczyny: choroby OUN (m.in. ze zwiększeniem ciśnienia wewnątrzczaszkowego), zatrucia opioidami i benzodiazepinami

Głębokość oddechów (głębokość wdechu)

  1. oddech pogłębiony (hyperpnoë; oddech Kussmaula) – w kwasicy metabolicznej
  2. oddech spłycony (hypopnoë) – może występować w niewydolności oddechowej, zwłaszcza gdy dochodzi do wyczerpania mięśni oddechowych (w następnym etapie oddech szczątkowy [„rybi”; łapanie powietrza] i bezdech [apnoë])

Proporcja wdechu do wydechu – prawidłowo wydech jest nieco dłuższy niż wdech; znaczne wydłużenie wydechu występuje w zaostrzeniach chorób obturacyjnych (astma, POChP)

  1. inne nieprawidłowoścI
  2. oddech Cheyne’a i Stokesa – nieregularny oddech polegający na stopniowym przyśpieszaniu i pogłębianiu oddechów, a następnie zwalnianiu i spłycaniu z chwilami bezdechu (z okresowymi przerwami w oddychaniu); przyczyny: udar mózgu, encefalopatia metaboliczna lub polekowa, niewydolność serca
  3. oddech Biota – szybki i płytki nieregularny oddech z przedłużającymi się okresami bezdechu (10–30 s); przyczyny: zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, uszkodzenie OUN na poziomie rdzenia przedłużonego, śpiączka polekowa
  4. oddech przerywany głębokimi wdechami (wzdychający) – pomiędzy prawidłowymi wdechami pojawiają się pojedyncze głębokie wdechy i wydechy, często ze słyszalnym westchnieniem; przyczyny: zaburzenia nerwicowe i psychoorganiczne

Tor oddychania

  1. piersiowy – zależny od pracy mięśni międzyżebrowych zewnętrznych, przeważa u kobiet; jest jedynym torem oddychania w znacznym wodobrzuszu, w zaawansowanej ciąży, dużych guzach w jamie brzusznej, porażeniu przepony
  2. brzuszny (przeponowy) – zależy od pracy przepony, przeważa u mężczyzn, dominuje w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa, porażeniu mięśni międzyżebrowych i w nasilonym bólu opłucnowym

Ruchomość klatki piersiowej

  1. paradoksalne ruchy klatki piersiowej – zapadanie się klatki piersiowej podczas wdechu; przyczyny: uraz powodujący złamanie >3 żeber w >2 miejscach (tzw. wiotka klatka piersiowa) lub złamanie mostka – paradoksalna ruchomość części ściany klatki piersiowej; niekiedy w niewydolności oddechowej z innych przyczyn

wzmożona praca dodatkowych mięśni oddechowych (mostkowo – obojczykowo – sutkowych, czworobocznych, pochyłych) – gdy czynność mięśni międzyżebrowych zewnętrznych i przepony nie utrzymuje prawidłowej wymiany gazowej (przyczyny takie jak duszności. Widoczne jest zaciąganie przestrzeni międzyżebrowych. Chory stabilizuje obręcz barkową poprzez oparcie kończyn górnych o sztywne podłoże (np. brzeg łóżka).

Lista kontrolna czynności